کوچ

پرستوی دلداده
تن پوش عریانی ام را به تن می کشم
برای بدرقه ات ،
و سرشار از نوازش میکنم ،
کوله بارت را .
سهم منم تنها ،
دلخوشی به موسم دیدار .
به وعده مان در تلاقی اولین نقطه پروازت بر فراز سرزمینهای باکره .
دیر نکنی پرستو جان !
شاخه های پنهان درخت صمیمی ات ،
تنها به امید بازگشت تو،
جوانه می زند ...


2 اردیبهشت 83

کامنت
Post a Comment