از ناتواني



تشنگي هميشگي روح برهنه ام ،
تلخي غرقه در نبض بي خوابم ،
گم شدن به ميان واژه هاي تهي ام ،
حتي
روياهاي عطش ناك بوسه هايت ،
در تمام شبهاي تمام نشدني ام ...

اينهمه را چگونه بايد گفت ؟ چگونه بايد نوشت ؟
اي نامت
خلسه ي خاموش آرامش !

12 اسفند 83

کامنت
Post a Comment